نشست اهمیت فرهنگ صنعتی در وضعیت کنونی چین

نشست علمی با موضوع اهمیت فرهنگ صنعتی در وضعیت کنونی چین با حضور اساتید و دانشجویان برگزار می شود.

رشد آمار افراد مسن چالشی پیش روی چین

همراه با پیشرفت تکنولوژی و افزایش رفاه زندگی، آمار وفات در چین پایین تر و پایین تر آمد و طول عمر افراد نیز افزایش پیدا کرد؛ این گونه بود که چین به اجتماعی مسن تبدیل شد. براساس استاندارد های بین المللی، اگر نرخ افراد بالای 60 سال در کشوری از ده درصد افراد جامعه تجاوز کند و آمار بالای 65 سال اجتماعی بالای هفت در صد باشد، آن کشور، کشوری مسن محسوب می شود. با این حساب کشور چین، از سال 1999، کشوری مسن محسوب می شده است. در حال حاضر یازده درصد جمعیت چین بالای شصت سال سن دارند و این گونه چین بالا ترین نرخ افراد مسن در جهان را داراست. براساس آمارها، تا سال 2040، 24.48% جمعیت چین را افراد مسن تشکیل می دهند که این به معنی آن است که از هر چهار چینی یکی از آن ها بالای شصت سال سن دارد.

”关心下一代：习近平讲给孩子们的“故事会

“我是1959年上学，1960年入队，因为年龄稍小，不是第一批，当时还哭了鼻子。是不是没出息啊？”这是2014年“六一”前夕，习近平总书记到北京市海淀区民族小学与孩子们重温入队仪式时讲的小故事。

青少年儿童是一个国家的未来，习近平总书记身为党和国家的最高领导人，在与少年儿童接触的过程中，这位孩子们眼中“很好很好的人”、“大朋友”，通过自己特有的方式，时刻心系少年儿童的成长和未来。

پایان سیاست تک فرزندی در چین، دیر یا به موقع؟

   طبق اخبار منتشر شده از کنگره ملی مردم چین، به نظر می رسد پکن در صدد پایان بخشیدن رسمی به سیاست تک فرزندی است. این موضوع برای جامعه زنان خبر خوبی محسوب می شود، چرا که آن ها دیگر مجبور نیستند با سقط جنین اجباری و یا مسائل بی رحمانه ای از این قبیل روبرو شوند، هر چند تغییر این سیاست ممکن است با استقبال زیادی روبرو شود اما مسلما نمی تواند باعث بهبود اساسی مشکل جمعیت- که چین به علت کاهش بی وقفه ی جمعیت با آن مواجه است- بشود .

جمعیت

جمعیت چین در سرشماری سال ۲۰۱۰ حدود یک میلیارد و ۳۷۰ میلیون نفر بوده‌است. رشد اقتصادی سریع چین موجب شده تا صدها میلیون نفر از فقر نجات پیدا کنند. اکنون ده درصد چینی‌ها با درآمدی کمتر از یک دلار در روز زندگی می‌کنند درحالیکه این رقم در سال ۱۹۷۸ به ۶۴ درصد می‌رسید. نرخ بیکاری شهری نیز در سال ۲۰۱۳ به چهار درصد رسیده‌است.

چین برای کنترل رشد سریع جمعیت کشور از سال ۱۹۷۹ برنامهٔ کنترل جمعیت سختگیرانه‌ای را با نام سیاست تک‌فرزندی را آغاز کرد. این سیاست به هر خانواده تنها اجازه داشتن یک فرزند را می‌داد. البته استثناهای زیادی هم برای آن در نظر گرفته شده‌است. اقلیت‌های قومی (همه اقوام بجز قوم هان) از آن مستثنی شده و اجازه داشتن فرزند دوم و حتی سوم را دارند. در بسیاری از روستاها هم برای افرادی که فرزند اولشان دختر یا معلول باشد اجازه داشتن فرزند دوم داده شده‌است. در سال ۲۰۱۳ این سیاست تا حد زیادی تلطیف شده و به خانواده‌هایی که یکی از والدین خودش تک‌فرزند بوده‌است اجازه داشتن فرزند دوم را می‌دهد. با این حال مقاومت‌هایی در مقابل این سیاست به ویژه در روستاها صورت گرفته که برای نیروی کار کشاورزی به فرزند نیاز داشته و به طور سنتی به داشتن فرزند پسر علاقه دارند.

نقشه تراکم جمعیتی چین در سال ۲۰۰۹ نشان می‌دهد که بیشتر جمعیت در بخش شرقی کشور متمرکز است.

سیاست تک‌فرزندی در کاهش رشد جمعیت چین مؤثر بود و نرخ رشد کشور را در سال ۲۰۱۳ به ۰٫۴۶٪ رساند اما تبعات ناخواسته‌ای هم داشت. ترجیح سنتی برای داشتن فرزند پسر موجب شد تا توازن جنسیتی کشور برهم بخورد. بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰ نسبت جنسی در هنگام تولد ۱۱۸ پسر به ازای ۱۰۰ دختر است که بسیار بالاتر از میزان طبیعی ۱۰۵ به ۱۰۰ محسوب می‌شود.

رتبه	شهرها	استان یا فرمانداری	جمعیت شهری	جمعیت استانی	منطقه
۱	شانگهای	فرمانداری شانگهای	۹٬۴۹۵٬۷۰۱	۱۸٬۵۴۲٬۲۰۰	شرق
۲	پکن	فرمانداری پکن	۷٬۲۹۶٬۹۶۲	۱۷٬۴۳۰٬۰۰۰	شمال
۳	هنگ کنگ	هنگ کنگ	۶٬۹۸۵٬۲۰۰	۶٬۹۸۵٬۲۰۰	جنوب
۴	تیانجین	فرمانداری تیانجین	۵٬۰۶۶٬۱۲۹	۱۱٬۵۰۰٬۰۰۰	شمال
۵	ووهان	هوبئی	۶٬۶۶۰٬۰۰۰	۹٬۱۰۰٬۰۰۰	جنوب مرکز
۶	گوانگ‌ژو	گوانگ‌دونگ	۴٬۱۵۴٬۸۰۸	۱۵٬۰۰۰٬۰۰۰	جنوب مرکز
۷	شن‌ژن	گوانگ‌دونگ	۴٬۰۰۰٬۰۰۰	۸٬۶۱۵٬۵۰۰	جنوب
۸	شن‌یانگ	لیائونینگ	۳٬۹۸۱٬۰۲۳	۷٬۵۰۰٬۰۰۰	شمال شرق
۹	چونگ‌کینگ	فرمانداری چونگ‌کینگ	۳٬۹۳۴٬۲۳۹	۳۱٬۴۴۲٬۳۰۰	جنوب غرب
۱۰	نانچانگ	جیانگشی	۳٬۷۹۰٬۰۰۰	۴٬۹۹۰٬۱۸۴	شرق
۱۱	نانجینگ	جیانگسو	۲٬۸۲۲٬۱۱۷	۸٬۰۰۴٬۰۰۰	شرق
۱۲	هاربین	هیلونگ‌جیانگ	۲٬۶۷۲٬۰۶۹	۸٬۴۹۹٬۰۰۰	شمال شرق
۱۳	شیجیاژوانگ	هبئی	۲٬۶۲۰٬۳۵۷	۹٬۶۳۰٬۰۰۰	شمال
۱۴	شی‌آن	شاآنشی	۲٬۵۸۸٬۹۸۷	۱۰٬۵۰۰٬۰۰۰	شمال غرب
۱۵	چنگدو	سیچوآن	۲٬۳۴۱٬۲۰۳	۱۱٬۳۰۰٬۰۰۰	جنوب غرب
۱۶	چانگچون	جی‌لین	۲٬۲۲۳٬۱۷۰	۷٬۴۰۰٬۰۰۰	شمال شرق
۱۷	دالیان	لیائونینگ	۲٬۱۱۸٬۰۸۷	۶٬۲۰۰٬۰۰۰	شمال شرق
۱۸	هانگژو	چجیانگ	۱٬۹۳۲٬۶۱۲	۷٬۰۰۰٬۰۰۰	شرق
۱۹	جینان	شاندونگ	۱٬۹۱۷٬۲۰۴	۶٬۳۰۰٬۰۰۰	شرق
۲۰	تائی‌یوان	شانشی	۱٬۹۰۵٬۴۰۳	۳٬۴۱۳٬۸۰۰	شمال
۲۱	چینگدائو	شاندونگ	۱٬۸۶۷٬۳۶۵	۸٬۰۰۰٬۰۰۰	شرق