انجمن علمی زبان چینی دانشگاه شهید بهشتی

همراه با پیشرفت تکنولوژی و افزایش رفاه زندگی، آمار وفات در چین پایین تر و پایین تر آمد و طول عمر افراد نیز افزایش پیدا کرد؛ این گونه بود که چین به اجتماعی مسن تبدیل شد. براساس استاندارد های بین المللی، اگر نرخ افراد بالای 60 سال در کشوری از ده درصد افراد جامعه تجاوز کند و آمار بالای 65 سال اجتماعی بالای هفت در صد باشد، آن کشور، کشوری مسن محسوب می شود. با این حساب کشور چین، از سال 1999، کشوری مسن محسوب می شده است. در حال حاضر یازده درصد جمعیت چین بالای شصت سال سن دارند و این گونه چین بالا ترین نرخ افراد مسن در جهان را داراست. براساس آمارها، تا سال 2040، 24.48% جمعیت چین را افراد مسن تشکیل می دهند که این به معنی آن است که از هر چهار چینی یکی از آن ها بالای شصت سال سن دارد.

افراد مسن گروه خاصی از جمعیت هستند، زمانی که به دنبال بازنشستگی، سطح  درآمد این افراد کاهش پیدا می کند، تعاملشان با سایر افراد کم می شود و رفت و آمد هایشان کاهش می یابد، اگر به احتیاجات مادی شان نظیر نیاز  به چشم اندازی مناسب از امنیت اجتماعی، وضعیت بیمه، خدمات پزشکی و تغذیه مناسب پاسخی مناسب داده نشود و نیاز های معنوی و روحی شان نظیر اشتیاقشان به بودن در میان خانواده، توجه ، عشق و احترام محقق نشود، مسلما احساس تنهایی و انزوای شدیدی می کنند.

در قدیم، در کشور چین این عقیده رایج بوده که « بچه تربیت می کنیم تا در زمان پیری عصای دست ما باشد» اما به دلایل مختلف امروز بسیاری از دخترها و پسرها هستند که امکان مراقبت از پدر و یا مادر مسن خود را ندارند. از سویی دیگر افراد مسن تشنه‌ی محبت و توجه از طرف فرزندان و خانواده‌ی خود هستند و مراقبت از افراد مسن فضیلتی اخلاقی شمرده می شود؛ اما چین هم کشوری است که رو به سمت توسعه دارد و افراد میانسال و جوان سرگرم کار و فعالیت هستند. بنابراین نگهداری مناسب از افراد مسن در چین چالشی در این کشور محسوب می شود.

پس سرانجام نحوه‌ی نگهداری از افراد مسن در جامعه ای شبیه به چین باید چگونه باشد؟ برای حل این معضل، شاید ابتدا باید به بیمه‌ی سالمندی توجه شود، قطعا بیمه، تضمینی برای زندگی آینده است و انتخابی ایده آل برای فراهم آوردن امنیت اجتماعی است؛ پس برای تاثیرگذاری بیمه‌ی سالمندی و رواج آن در جامعه، باید مردم را با این نوع بیمه آشنا کرد. راه دیگری که چین در پیش گرفت افزایش کیفیت خانه های سالمندان بود. افراد سالمند بسیار مشتاقند تا با افراد هم سن و سال خودشان ارتباط و رفت و آمد داشته باشند؛ از این رو افزایش کیفیت و تعداد خانه های سالمندان در چین به هدف اصلی  وزارت رفاه این کشور تبدیل شد.  به طوری که در خانه های سالمندان، به مساله‌ی آرامش بخش بودن محیط خانه‌ی سالمندان و خدمات به افراد مسن، سلامت و بهداشت، خدمات پزشکی و سرگرمی و تفریح و مسائل فرهنگی بطور همه جانبه پرداخته شود تا امکان استفاده از نقاط قوت این افراد در جامعه میسر شود که این مساله باعث روحیه بخشی به این افراد هم  هست.

باتوجه به آمار بالای افراد مسن در چین و روند رشدی که جمعیت مسن در این کشور داراست در مقابل چالش پیش رو گام عظیم دیگری که چینی ها برداشتند، تلاش برای  ایجاد قوانینی در حمایت از حقوق و منافع افراد مسن در زمینه های بهداشت و سلامت، رفاه و خدمات، ورزش و سرگرمی و غیره بود تا افراد مسن هم بتوانند از شکوفایی اقتصادی ایجاد شده در کشور چین بهره مند شوند.

مینا جباری